1575
Een lied op de
martelaren van Gorcum (1575), vermoedelijk van Rutger Estius
Uit: Het Leidse exemplaar van Willem
Estius, Waerachtige historie ... (1604) [plaatsingscode 1498 E 21].
Duer
guesen predicanten
syn
sy geëxamineert
een
van des lichten quanten
seer
swaerlicht getemteert
want
zy hem wijs wildig maeken
dat
om ont gaen der doot
soulde
alleen versaecken
een
pauwts ons ouer hooft.
Ten
mocht geensints niet weesen
te
consenteeren dat
daer
om syn sij verweesen
van
een tyran seer sadt
en
droncken inde wijn
ontrent
der midder nacht
hoe
mocht dit godt looser sijnen
prent
dit in u gedacht.
Haestich
ter selver stonden
syn
sy ter doot gheleijt.
en
hebben met vollen monden
nocht
haer gelooft verbreijt
vermaenende
malcanderen
stantachticht
te syn in pyn
biechtende
hair sonden d’een d’ander
In
sulcker schyn nocht fijn.
Eerst
mael werde gehanghen
den
vroomen gaerdiaen
die
vrolick int verstranghe
zyn
broders noijt aff en wou gaen
maer
heef se tallen uren
ghemoedicht
totter doot
seggende
soo ick u doe vooren
soo
volch mijn nae ter noodt.
Synen
president in volgen
was
fier ende vaelliandt
die
welcke seer was verbolgen
al
op den predicant
ende
seyde mijn en roult met allen
niet
dat ick steruen moet
mair
dat ghij nu hebt te vallen
ghebracht
onsen jonghe bloet.
Soo
vroem was mester Lenaert
oock
den oulden pastoor
die
gheen guesen roouerst
en
gaff eenicht ghehoor
hy
seij gheen gues wil ick weesen
maer
gaeffde mijn den tyt
haests
hadde ick u onderweesen
dat
ghij in dwaelinghe syt.
Ende
oock soo deede den jonghen
pastoor
een schoon relaes
en
vrolick ontbedwonghen
van
geests was broer Nijcaes
en
broer Wilhaldus mede
die
altyt soo verblyt
bleuen
in haer passie te vreden
als
in een blyde maeltyt.
Hangen
lieten syse in pijnen
som
hangen omversmacht
tot
dat den dacht in schijnen
was
hoocht al van midder nacht
en
op dat niet en ghebraecke
aen
de uuyterster vreetheijt fel
aff
ghesneden ooren staecken
sy
op haeren hoeden snel.
Soo
deeden sij oock de nuesen
en
der schaemelijcke leen
dit
hebbense op hooft fraye geset
wandelde
soo in stee
jae
van d’een stede in d’ander
oock
menschelycke creatuer
hoe
mocht ghij dit doen malcanderen
die
syt van een natuer.
Soo
en was versaet hair [gier.dere]
nocht
haer vreetheyt niet
daer
om naemen sy met vernieut
die
lichaeme siet
en
gingense villen en op snyden
ende
naemen het vet daer uuijt
dat
men oock tot gorcom vrij
nocht
veyl riep ouerluijt.
Ocht
alder liefte heere
laetet
u verdrieten docht
en
wilter met haesten seere
een
schot voor schieten nocht
dat
des verwoede ketters
u
eere niet meer en vertreen
ghy
muecht dees goedts beletters
te
neer slaen heer alleen.
Ocht
siet hoe meenighe sielen
sy
hebben ghebracht int net
En
hoe veel syer vernielen
nocht
daegelichts onbeledt
die
ghy door u wonden bloedicht
soo
duer hebt gecocht
worden
nu met hoope spoedicht
Al
inder helle gebrocht.
Nu
laet ons docht aenroepen
des
heylighe martelaers
dat
sy ons uuijt die groepen
der
sonden als trouwe vaers
tocht
trecken tot Godt veroeuen
als
sy hem te blyven by
sy
bayen voor ons int crancke leuen
te
meer nu sy syn vrij.
Catolyken wilt blyuen
all
die alsoo nocht sijt
soo
macht aen u beclyuen
die
Godt seyt tot ons profyt
alle
die vervolligen lijden
om
die rechtverdicheijt
moghen
hem alleen verblyden
Godts
rijck is hem bereijt.
Eel
en van Godt verheeuen2
soo
syn sy oock alleen
die
dit gelooft beleeuen
Godt
eeren met harte reijn
mer
die den heer der heeren
versmaeden
versaecken siet
syn
on eel en vol onneeren
Godt
heeft dit helij bediet.
Hollander
die in u steeden
nocht
goet syt u ghelyck
wensch
ick stantachtich hede
int
gelooue autentyck
het
welck ons vroome heeren
met
haer doot hebben bevest
om
te confirmeeren haer leeren
soo
elck sprack erst en lest.
Is
dat ghy int volherden
blyft
vast al totten eijnde
soo
sult ghij saelicht weerden
van
gheene quaede doot geschent
en
die haer goet verlaeten
ende
dat oock om Jesus naem
honderd
foult sal hem baeten
daer
toe Godts ryck bequaem.
Den
mensch en wilt niet vreesen
diet
lichaem doot alleen
maer
vreest den Heer gepreesen
die
lijff en siel gemeijn
macht
eewicht doen ghedooghen
den
eysschelicker helsen brandt
daer
screijnghe syn sal van ooghen
En
knarsinghe der tanden.
Bescrijver
ben ick uuijt minnen
van
dit waerachticht liet
ick
was selffts in beginnen
van
Godts dienaers verdriet
maer
ons bermharticht heere
die
goet tot allen tijden is
liet
mijn niet meer temteeren
dan
ick mocht lijden fris.
Vroom
prinssen en princesse
beschermpt
ons priesters vroom
die
leeren die catolycke lessen
Godt
woort geen menschen droom
datse
die niet meer en verrassen
in
haere felle moet
haer
handen niet meer en wassen
in
haar onnosel bloet.
geprent
tot Amsterdam
in
Engeleborcht 16
1575